Δυστοπία 1.

Μια δυστοπία είναι  συνήθως μια ζοφερή πρόβλεψη για  την εξέλιξη του κόσμου.  Συγχέεται πολύ με μεταποκαλυπτικές  εξεικονίσεις σκηνικών του μέλλοντος.  Μπερδεύεται πολύ με κινηματογραφικά θεάματα. Αν θυμηθούμε το Mad Max , το Matrix και το Blade Runner, καταλαβαίνουμε πως σ’ αυτά τα φιλμ έχουμε μια αισθητοποίηση της παρακμής που έχει μια πολύ γοητευτική πρόσοψη και πολύ πιθανόν και εσωτερικό χώρο. Γιατί εγώ θυμάμαι πόσο όμορφα ένιωθα στον λαβυρινθώδη κόσμο της ταινίας Fifth Element με πρωταγωνιστές τον Μπρους Γουίλις και την Μίλα Γιόβοβιτς. Οι δυστοπίες είναι όλες οι ετεροτοπίες που επιφυλάσσονται απ’ τους ταγούς μιας κοινότητας για τους στιγματισμένους ως παρίες της. Δεν ανήκουν στο μέλλον. Μοιάζουν, καθότι καλά κρυμμένες, να είναι ξένες προς της εποχή μας. Το σίγουρο είναι πως μας καταβρέχουν  και ζούμε καθοριστικές εμπειρίες μέσα σ’ αυτές. Η ξανθιά γυναίκα με τα μαύρα ρούχα είναι ένας τσακισμένος άγγελος, προβολή της Μονρόε -αέναοι σωσίες της-  απ’ το παρελθόν που συνδύαζε σε πολλές εμφανίσεις της το ξανθό των μαλλιών της, το κατάλευκο του δέρματος της και τα μαύρα φορέματα. Δεν τους καλοβλέπω αυτούς τους αγγέλους. Δεν υπήρξε ποτέ άγγελος επί γης μ’ ευτυχή κατάληξη. Είναι που ο πολιτισμός είναι τόσο τοξικός και δυσβάστακτος, όλη η επαναστατική αθωότητα ξεκληρίζεται ως κάποιο ιδεατό μυστικό τάγμα συγκριμένων μελών, η δυσανεξία του Κάφκα και ο θάνατος του.