Η ελληνική γραμμή.

Το άλλο είναι η ελληνική γραμμή του Περικλή Γιαννόπουλου, οι αρχαίες πέτρες, αναστυλωμένοι ναοί, ασκληπιεία, κάστρα, άπειρες αρχαιότητες σε απόλυτη αρμονία με το φυσικό περιβάλλον μοιάζουν να αναφύονται  απ’ τη γη και όχι να την δεσμεύουν.  Τώρα καταλαβαίνω γιατί ο ποιητής της ελληνικής γραμμής λύγιζε σχεδόν τσακισμένος απ’ την  απλή παρατήρηση του μαρμάρου σε άμεση απόσταση από λουλουδιασμένες περιοχές. Αυτή η επιβίωση αρχαιότερων πετροκτιστων μνημείων είναι το απαράλλακτο  αντίκρισμα μου στο απαράλλακτο  -ανασκαμμένο στο παρόν-  παρελθόν της Κω.