Σύννεφό με παντελόνια.

Στην Κω υπάρχει πολλή παραδοξότητα. Εννοώ εικόνες φαινομενικά μίζερες αλλά καλύτερα ιδωμένες βγάζουν ένα γέλιο, μας εκπλήσσουν (αυτές οι εικόνες) τελικώς ευχάριστα με την αναδυόμενη λάμψη τους. Φωτογράφισα ένα παγκάκι ακρωτηριασμένο που στο μέρος που είχε τις ξύλινες σανίδες του προσάρμοσαν κάποιοι πλαστικές καρέκλες. Δυο ποδήλατα στον ουρανό , οι ποιητές δεν είναι άνδρες,  είναι σύννεφα με παντελόνια. Νομίζω πως όταν κάποια συνηθισμένα θεάματα ανέβουν σε ψηλές προθήκες αποκτούν ξεχωριστό αέρα. Μια ψεύτικη κουκουβάγια τοποθετημένη κάπου ψηλά φωτογραφίζεται ως αληθινή. Το χαμηλά είναι στο υποσυνείδητο μας σαν ο χώρος της ρουτίνας μας. Πρέπει το βλέμμα να ανέβει απ’ την ενατένιση της  οριζόντιας ευθείας  στις στιγμές ρέμβης του πάνω απ’ όλα.