Ρώσος ολιγάρχης.

Απ’ αυτούς που το πέρασμα τους μένει στην μνήμη μου για περισσότερο καιρό απ’ όσο θα μπορούσα να φανταστώ. Ντυμένος σαν ουρανός με τ’ άστρα, σαν κάμπος με τα λούλουδα,  υπερπαραγωγή εξτραβαγκάντζα  διέσχισε την κεντρική  ευθεία του πλακόστρωτου μέρους της πλατείας Συντάγματος και προκάλεσε γέλωτες παντού. Μόνο εγώ τον εκτίμησα ως σύμβολο της υπερβολής και του luxury και όχι ως ακόμη έναν random άνθρωπο. Αυτός ο τύπος έσκασε ανάμεσα στους άλλους ως κεραυνός εν αιθρία. Όλοι οι street φωτογράφοι έτρεξαν να προλάβουν ν’ απαθανατίσουν την βαρονία του. Κουτσά στραβά τα κατάφερα κι εγώ. Πομπώδης,  με βάδισμα αρχοντοχωριάτη, κομψότητα Ρώσου ολιγάρχη  και με το χρυσαφικό του βασιλιά των τσιγγάνων κέρδισε όλα τα κλικ των απανταχού Ελλήνων, ξένων και τουριστών φωτογράφων.   Φορούσε κάπου την είδα κρεμασμένη και ένα αξεσουάρ από γούνα. Υπήρξε μια όχι και τόσο μακρινή εποχή που η γούνα ήταν μόδα και στους άντρες μιας ανώτερης οικονομικής τάξης. Ή ήταν το πανωφόρι όλων των σχεδιαστών μόδας και λαϊκών τραγουδιστών που δεν υπήρξαν ποτέ του πεταματού. Σφακιανάκης, Βοσκόπουλος, Φλωρινιώτης.  Ο γίγαντας αυτός του Συντάγματος μας άφησε όλους περιδεείς και μερικοί έχασαν την εικαστική αποτύπωση του γιατί η εμβροντησία τους κράτησε πάρα πολύ. Η εγρήγορση ήρθε όταν η κατάσταση δεν σωζόταν με τίποτα.  Νομίζω πως μερικά θεάματα, εικόνες αξίζουν μόνο να ιδωθούν, να μην επενδυθεί καθόλου χρόνος στην απαθανάτισή τους, πρέπει να τα θυμόμαστε όλα για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε στο έπακρο την εμπειρία της βίωσης τους.