γυναίκα.

Τα περισσότερα παράδοξα γλυπτά φτιαγμένα σαν συμπίλημα πλαστικής κούκλας βιτρίνας και από πρόσθετα υλικά είναι σε κάτι κρυμμένες γωνιές του νησιού,  σαγηνευτικές γυναίκες σαν λίγο ζωντανές, απόκοσμα όμορφες, και συνδεδεμένες πιο πολύ με τη θάλασσα. Αυτή που φωτογράφισα στο Ψαλίδι κρατούσε στα χέρια της ένα καράβι και κοίταζε προς τη θάλασσα. Ίσως κάποια μοντέρνα Παναγία προστάτιδα των ναυτικών.   Θυμάμαι συνάμα σε προηγούμενα άλμπουμ μου και άλλα πλάσματα.  Την Μέδουσα, έναν άγγελο, κι ένα τεράστιο χταπόδι σκαλισμένο στην πρύμνη ενός καϊκιού.  Αν νικήσω αυτούς τους παραλυτικούς τρόμους των ημερών, που μου  επιτρέπουν να βαδίζω μόνο μικρές αποστάσεις, ίσως πάω και στο νεότερο απ’ τα δυο κοιμητήρια μας. Ένα ολόκληρο χερουβικό τάγμα από αγγέλους-αναθήματα και προστάτες των προσωπικών μας θεών: τα μέλη των άμεσων προγόνων μας.