Ο ωραίος Πάρις.

Ο Πάρις ένας φίλος μου απ’ την πλατεία, είμαι κι εγώ ένα περιστέρι του Μοναστηρακίου, οι άνθρωποι μόνο μ’ αγαπάνε, τα ξαφνικά μου πετάγματα τους τρομάζουν γλυκά. Στρώνω ένα γέλιο σε κάθε απόκληρο, δίνω  ευτυχισμένες ματιές στα ερωτευμένα ζευγάρια ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων. Ο Πάρις ήταν σαν ένα παιδί των λουλουδιών, μια αγάπη για όλα μόνο. Κι έτσι με τα ράστα μαλλιά  του και τα χρωματιστά Τζαμαϊκανού ρούχα ήταν φως μες στον κατηφή ερπυσμό των άλλων. Ο Πάρις ήταν τόσο εξωτικός  όσο η γυναίκα βαμπίρ σε προηγούμενο άλμπουμ έμοιαζε με κινούμενο γοητευτικό σκότος. Ο Πάρις και οι μπανανιές πίσω του, ήταν τόσο εξωτικός  όσο η φίλη μου Ζυράννα χάραζε σχισμές στα σκοτάδια για να εισέλθει φως. Κανείς του αιώνα μας και του προηγούμενου και των επόμενων  αιώνων δεν θα ξεχάσει  την Ζυράννα, τον Πάρι, και την γυναίκα βαμπίρ. Γιατί ποτέ κανείς δεν έδωσε άλλο πιο αισιόδοξο νόημα στον κόσμο με μία του εμφάνιση και μόνο.