Η παλιά φρουρά.

Ένας απ’ τα παλιά, γεννημένος στην δεκαετία του 40, η γενιά του είναι η γενιά που  αποθνήσκει. Κοίταζε τον φωτογραφικό μου φακό σαν να μην ήξερε τί ήταν. Για μένα είναι πιο σημαντικό να θυμόμαστε αυτούς τους ανθρώπους παρά εμένα. Εγώ είμαι θεραπαινίδα για την διάσωση της μνήμης μας γι’ αυτούς. Νιώθω καμιά φορά πως όλοι αυτοί οι υπερήλικες άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν πια την Αθήνα την οποία κατείχαν στην παιδική τους ηλικία και τα αμέσως επόμενα χρόνια. Όλα τα σημεία που συνδέουν τους υπερήλικες με την πόλη έχουν χαθεί. Οδωνύμια, τοπωνύμια, γκρεμισμένα κτήρια χαμένα κάτω από νεότευκτες πολυκατοικίες.     Αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο απορημένοι σχετικά με φαινόμενα του αιώνα μας, όλοι την ώρα ρωτάνε, γιατί το ένα, γιατί το άλλο, πούθε έρχεσαι και που πηγαίνεις.