Νεκρή φύση.

Οι άνθρωποι του δρόμου στολίζουν τα λημέρια του με άνθη ποντισμένα σε βάζα. Το είχα δει και σε μια προηγούμενη φωτογραφία που κάποιος -διαφορετικός τρόπος εδώ- είχε σφηνώσει σ’ ένα ειδικό κάδο για τις γόπες των τσιγάρων μας  ένα ηλιοτρόπιο. Ο πειρατής ζωγράφος και η συντρόφισσα του έχουν τα σύνεργα τους απλωμένα σ’ ένα πεζούλι με ευταξία υποχόνδριου ανθρώπου γεννημένου στον αστερισμό της Παρθένου. Οι άστεγοι παντού σε όλες τις ευρύχωρες γωνιές της Αθήνας, στα δυάρια και τριάρια διαμερίσματά τους, πώς αλλιώς να χωρέσουν τόσα όνειρα, προσευχές και πόνοι, στολίζουν την ιδιοκτησία τους με χριστουγεννιάτικα δέντρα και στήνουν μικρά εικονοστάσια. Συνήθως οι πλάνητες, οι ασκεπείς, οι εθισμένοι και οι πάσχοντες στην ψυχή ήταν κάποτε σαν και μας κι εξέπεσαν θαρρείς από κάποια κατάρα και κάποια μάγια που δεν λύθηκαν ποτέ. Για τους πιο λίγους η αστεγία είναι μια συνειδητή πολιτική θέση αποκόλλησης από τον καπιταλισμό.