πειρατής 9.

Ήθελα να τον δω μια τελευταία φορά και μετά να άλλαζα στέκι, μην νομίζετε κι εγώ πλανόβιος είμαι. Έχω κάποιους σταθερούς φίλους αλλά θέλω και τον υπόκοσμο μου. Τον υπόκοσμο για τους άλλους. Για μένα είναι πάντα ο μόνος ανεκτικός στις διαστροφές μου χώρος. Ο πειρατής ήταν περιτριγυρισμένος από φωτογραφικές κάμερες. Ο πιο διάσημος καλλιτέχνης της πλατείας. Ζωγράφιζε μ’ έναν μοναδικό δικό του τρόπο, όσο μοναδικός ήταν και ο δοτικός χαρακτήρας του προς όλους τους διερχόμενους απ’ το ομφαλό τούτο της γης.  Και ενώ τον παρατηρούσα να αφηγείται την ζωή του σε μια γυναίκα που τον βιντεοσκοπούσε , άκουσα να καυχάται για τα κατορθώματά του  λες κι  είχε ζήσει την εποποιία του Σεβάχ  του Θαλασσινού. Μεγαλειώδης μορφή σε παραληρήματα αινιγματικών μεγαλείων. Κάτι έλεγε ότι ήταν πατέρας, μετά μίλαγε για χρονολογίες πολλούς αιώνες πίσω στο παρελθόν. Ήταν αλλού συνέχεια και δεν χαριζόταν σε κανένα. Έκανε αυτό που γούσταρε. Μπορεί να ήταν και ελεύθερος από οποιαδήποτε ανθρώπινα δεσμά. Συζητούσε με όλους για τα πάντα και τότε όφειλες να ακούσεις για να μπορέσεις έτσι να ανατροφοδοτήσεις  μ’ ενθουσιασμό τον πάλλοντα κόσμο του και να δώσεις συνέχεια σε μια προσωπικότητα που ήταν συγκλονιστική μόνο όταν είχε ακροατήριο την ώρα που μιλούσε.