Κοράλλια.

Σαν κοράλλια και αχινούς στον πυθμένα της θάλασσας. Σαν εξωπραγματικές μονοχρωματικές συνθέσεις. Σαν πολύχρωμα σγουρά  μαλλιά σε κεφάλι μαύρου ανθρώπου. Τα έντονα χρώματα σε καταπίνουν γλυκά. Το άσπρο και το  μαύρο είναι μια λήθη. Τα όμορφα λουλούδια μας οδηγούν, διαχειρίζονται το θέλημα μας, η διαχείριση του από εμάς εξοκέλλει και σβήνει πάντοτε μπροστά στην ομορφιά. Γιατί η ομορφιά είναι ο Θεός και ο Χριστός και βασική του διδαχή ήταν  να τον ακολουθούμε ταπεινοί κάνοντας χώρο στην ψυχή μας για να υπάρξει μόνο αυτός και το «εγώ» να σβήσει. Το «εγώ» κουράζει είναι μια ευθύνη να είσαι  ενεργό μέλος στις σύγχρονες κοινωνίες. Πολυπαραγοντικό το θέμα και γι’ αυτό το ζην αργά και βασανιστικά μας σαπίζει.