Αστραπή.

Αυτή η γυναίκα ήταν σαν αστραπή, σαν την Μεταμόρφωση του Χριστού. Το θαυμαστό εξορύσσεται  πάντα απ’ το πιο λιτό υλικό του κόσμου. Τα άσπρα μαλλιά μιας ηλικιωμένης και η άσπρη πουκαμίσα της.  Ήταν πολύ βροχερή μέρα με μολυβένιο ουρανό  και οι σκιώδεις ζώνες ενωμένες σχεδόν σε μια  ενιαία απόλυτου γκριζαρίσματος. Και όμως τα μαλλιά της έλαμπαν σαν σύννεφα που  τα χτυπά σπασμωδικά ο ήλιος και τα χρυσίζει υπέροχα. Και για να παραφράσουμε τον Μαγιακόφσκι, αυτή η γυναίκα δεν ήταν γυναίκα, ήταν σύννεφο με παντελόνια.