γυναίκα.

Αυτοί οι άνθρωποι οι γεννημένοι κυρίως στην δεκαετία του 40 είναι οι τελευταίοι τρομεροί γέροντες. Έχουν ζήσει τόσο πολλά λες κι ο αιώνας τους υπήρξε διεσταλμένος. Ποιο ριζικό χάραξε στις μορφές τους αυτές τις χαραγές που αυλακώνουν  τις μορφές και τους προσδίδουν ένα απρόβλεπτο ανάγλυφο; Αυτοί οι άνθρωποι είναι σιωπηλοί, η ψυχή τους γεμάτη απώλειες. Ζυγίζουν τις κουβέντες σ’ ένα κόσμο από πομφόλυγες. Και όταν ξεστομίζουν κάτι προκαλούν αναταράξεις.  Έρχονται απ’ τη φτώχεια και τον πόλεμο, από την κατοχή, τον αναλφαβητισμό, τη θυμοσοφία, έρχονται με τις θύμησες τους κλειδωμένες. Τρόμαξαν μόνο στον απότομο κλυδωνισμό απ’ τον κόσμο τους που τον έθαψαν επερχόμενες γενιές. Το βλέμμα τους δεν υπήρξε ποτέ συγκαιρινό μας. Το βάθος της ματιάς τους είχε διανύσει αιώνες πόνου και δυστυχίας. Χωρίς όμως κανένα απολύτως λύγισμα.