λατέρνα.

Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο. Μια άλλη πιο απλή Ελλάδα στην εικόνα που φωτογράφισα. Είναι μερικοί γραφικοί τύποι που δεν είναι γραφικοί αλλά έχουν για φέρσιμό τους ιδιολέκτους και κώδικες τιμής από τα τρίσβαθα του χρόνου. Αυτός ο τύπος της φωτογραφίας θα μπορούσε να είναι βετεράνος ψαράς στην Κω, θα μπορούσε να είναι και καραγκιοζοπαίχτης επίγονος του Σπαθάρη. Κάποτε οι λατέρνες ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας στις γειτονιές της Αθήνας. Τώρα μοιάζουν με χρονικά κατάλοιπα που σύντομα θα γίνουν κάτι πιο καινούργιο. Εμένα πιο πολύ μου λείπουν οι DJ κι εκείνοι οι εκστατικοί χοροί στα διάφορα dance floors. Ευτυχώς συμβαίνουν ακόμη στο εξωτερικό και η αγάπη περιπλανιέται πάνω και μέσα στους συμμετέχοντες στα εξειδικευμένα φεστιβάλ. Δεν θα ξεχάσω την θέληση μου για δόσιμο στους άλλους στο άκουσμα του Faded του Allan Walker