Σκοτώνοντας το παιδί μέσα σου.

Τα συνθήματα μουτζουρώματα στις επιφάνειες της πόλης ένα μεγάλο επικό και ταπεινό εξίσου κολλάζ απ’ την θυμοσοφία του κόσμου. Στην φωτογραφία αυτού του παραθύρου διακρίνεται γραμμένο το εξής, «το παιδί που ήσουν κάποτε, είναι άραγε περήφανο γι’ αυτό που έχεις γίνει;». Νομίζω πως όλοι προδίδουν την παιδική τους ηλικία. Και σε αυτή την προδοσία ακριβώς  έγκειται το γεγονός της καταξίωσης αυτής της φάσης της ζωής μας ως το σημείο καμπής της απότομης μετάβασης απ’ την μαγεία στην απομάγευση, απ’ τον ηρωισμό στον συμβιβασμό. Όσοι μείνουν παιδιά θα τους καταβροχθίσει  αυτός ο αμείλικτος κόσμος.  Αλλά αφού καλείσαι να μην παλιμπαιδίζεις, να είσαι ώριμος άντρας και ώριμη γυναίκα, είναι ακριβώς μ’ αυτά τα ανεκλάλητα  μα υπαρκτά κελεύσματα που το σκοτώνεις το παιδί εντός σου.