Καθρέφτες στην πόλη.

Καθρέφτες και αντανακλάσεις. Είναι πόρτες οι καθρέφτες, ό,τι δεν βλέπεις όντας βιαστικός, κοίτα μέσα σ’ ένα καθρέφτη, χύσε το βλέμμα σου σ’ αυτόν και θα εμφανιστούν όλου του κόσμου τα απρόσμενα. Αυτοκίνητα, πολυκατοικίες, ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες, αδόκητα κι ο ίδιος ο εαυτός σου  την ώρα που κοιτάς τις άλλες επιφάνειες μέσα στο άπειρο βάθος ετούτου του κρυστάλλου. Χάνεσαι μπροστά στον καθρέφτη προσηλωμένος στο είδωλό σου, το ψυχώνεις με μια ψυχή πιο δυνατή απ’ της δικής σου ύπαρξης. Οι καθρέφτες σε δημόσιους χώρους είναι τα μάτια μιας πόλης που παρακολουθούμε και αδιαλείπτως μας παρακολουθεί. Οι καθρέφτες είναι πάντοτε ξάγρυπνοι, δεν έχουν ζήσει ούτε ένα σκαρδαμυγμό, δεν γεννιούνται ποτέ τυφλοί και αν συμβεί να ρίξουμε επάνω τους κάποιοι σεντόνι, εκείνοι θα ρεμβάζουν το είδωλο του. Δεν υπάρχει πιο όμορφη πράξη απ’ το σπάσιμο ενός καθρέφτη λόγω οργής μας για την πρότερη ζωή μας. Να θρυμματίζεις τον καθρέφτη πάντοτε σηματοδοτεί την κόλαση των περασμένων και την υπέρβαση προς την απαντοχή μίας καλύτερης ζωής.