Πυρκαγιά.

Αλλού σε κάποιο άλλο κτήριο που είδα, η όψη του αλλοιωμένη  απ’ τις φλόγες κάποιας πυρκαγιάς που έκαψε στο παρελθόν τα σωθικά του. Και η ασβόλη το σημαδεύει σαν τραυματισμένο. Όλη η ιστορία των ανθρώπων μια πόλης βρίσκεται εκεί έξω, καμία αναδίφηση των ιστορικών βιβλίων δεν χρειάζεται. Ο πόνος, το κλέος, η ακμή και η παρακμή είναι καλούπια που σχηματοποιούνται σε αρχιτεκτονικές δομές, σε προσόψεις κατόψεις και πλευρές, ορθές και αμβλείες γωνίες, πολύπτυχες βεντάλιες. Αυτό το κτήριο μαρτυρά ίσως κάποιους απανθρακωμένους, ίσως κάποιους απεγκλωβισμένους, μα σίγουρα ένα κατοικίδιο σκυλί που σώθηκε από υπερευαίσθητους πυροσβέστες.