Κατώφλι.

Μια πόρτα που οδηγεί σε άλλη πόρτα που  οδηγεί σε άλλη πόρτα και πάει λέγοντας. Σαν το μαρτύριο του Σίσυφου. Κάθε φορά νομίζει πως θα φτάσεις επιτέλους σ’ ένα δωμάτιο κι αυτό δεν γίνεται ποτέ. Το δωμάτιο συμβολίζει την οικειότητα και την ηρεμία. Ή μπορεί και την δυσφορία που αισθανόμαστε μπροστά σε κάτι ανείπωτα ξένο. Το άγνωστό πιο πολύ μας τρομάζει παρά μας ανακουφίζει. Αυτή η φωτογραφία με τις πόρτες είναι πολύ ξεχωριστή και θα μπορούσε να συμβολίζει άπειρα πράγματα.   Μήπως τελικά η ζωή είναι μια αδιάλειπτη πορεία;  Ένας αγώνας άγνωρος, αγωνοθέτης μία ανώτερη συνείδηση. Μήπως η ζωή δεν έχει σταματημό , δεν έχει  ούτε αναπαμό και ούτε και αρωγούς; Όταν φωτογραφίζω κάτι ξέρω πως ανήκει στα σύμβολα. Ξέρω πως στο βλέμμα μου στριμώχνονται όλες οι μεγάλες ιδέες, όλοι οι μεγάλοι στοχαστές, τα έργα των φιλοσοφικών ρευμάτων που αγάπησα. Αυτά που σας δείχνω σε κάθε άλμπουμ είναι ο δικός μου κόσμος των συμβόλων.