Γιαούρτια.

Πολλά μπουκαλάκια νερού , δοχεία στιγμιαίου καφέ και πολλά γιαούρτια.  Μυσαρός τόπος προορισμένος ίσως για την εγκατάσταση κάποιου νυκτιπόλου. Κι αυτός ο χώρος στην περιοχή της Ομόνοιας. Τα σκουπίδια είναι κι αυτά ένα σεντόνι παρηγοριάς για τον αποσταμένο  νυκτοπόρο. Ό,τι έχει σε βάσανο μέσα του, θέλει να το βλέπει και σε εικόνες γύρω του. Να μπορεί στην ουσία να παρατηρήσει τον εαυτό του με την προοπτική κάποιας αυτοβελτίωσης. Ή να μπορεί να ταυτιστεί με κάποιο έμψυχο η άψυχο ον. Ή ταύτιση σ’ αυτές τις αδυσώπητες ζωές είναι ένας λόγος για να δακρύσουν καθαρτικά οι άνθρωποι που τις βιώνουν.  Όπως το βουβό κλάμα ενός θεατή, ο θρήνος της χαροκαμένης μάνας, τα αναφιλητά που δεν έχουν μάρτυρες να τα κοιτάξουν.  Όλοι κλαίμε για εμάς τους ίδιους ακόμη κι αν η αφορμή είναι άλλη.