στοιχειωμένο.

Τρίτο σπίτι του τρόμου καρφωμένο αυτή τη φορά σαν βιαστικά σαν από κυνηγημένους κάποιου στοιχειώματός του. Αλλά σ’ αυτή την φωτογραφία το κτίσμα εκπέμπει μια ομορφιά. Μια αρμονία. Σε μια δεύτερη μετάφραση αυτού του κλικ μου προσεγγίζω το θέμα μου αλλιώς.  Μπορείς να ξεκουραστείς στην ιδιότυπη του ομορφιά. Το σκοτάδι κάποιες φορές είναι ηρεμιστικό. Το παλιό ανακινεί μέσα μας την απολεσμένη αθωότητά μας. Γιατί πάντα τα περασμένα μεγαλεία έχουν κάτι απ’ την ομορφιά των παραμυθιών. Το παρελθόν είναι η ανατασιακή νοσταλγία κάποιας ουτοπίας που ουδέποτε υπήρξε. Το μπαλκόνι αυτού του κτηρίου είναι σαν από πινελιές μεγάλου Έλληνα ζωγράφου.