σπίτι τρόμου.

Δεύτερο σπίτι τρόμου και γι’ αυτό που σαν πασπατευτό σκοτάδι αναβλύζει κατάμαυρη λάβα από μέσα του σε σκιάζει. Ό,τι όμως εσένα σε σκιάζει εμένα με καλεί. Γιατί οι ξοφλημένοι γίνονται λαθρόβιοι , μπλέκονται σε μαφίες, σατανισμούς, όργια και μπραβιλίκια. Ξέρουν ότι η συμφιλίωση με το τρομακτικό είναι το τελευταίο τους χαρτί. Η περικυκλωμένη από συρματόπλεγμα πόρτα με το χάσκον τμήμα της  είναι σαν κάποιος ελκυστής που γητεύει τους σαλεμένους περιθωριακούς και  κάπως παρεισφρέουν μέσα στην παλιά οικοκατασκευή και σε στρώματα πεθαμένα κοιμούνται. Οι δήμαρχοι κάνουν ότι μπορούν για να απομακρύνουν τους πολιτισμένους απ’ αυτά τα σπίτια. Θυμάμαι μέσα σ’ ένα τέτοιο πισσαρισμένο χώρο είχα πετύχει μια νυχτερίδα και με τσίμπησε και μου πιε λίγο αίμα. Ήταν της συνομοταξίας Desmodus Rotundus. Και από τότε κρατάει αυτό το υπεραιωνόβιο πεπρωμένο μου να πλανιέμαι σε όλους τους, χώρους, του χρόνους και σ’ όλες τις διαστάσεις.