μυστικές ομορφιές.

Ήταν ένας μυστικός κήπος εκεί πάνω στην οροφή του καφέ που ήμουν θαμώνας. Οι περισσότεροι πελάτες δεν ήξεραν γι’ αυτόν, το ευθυτενές βλέμμα τους ποτέ δεν ξεστράτιζε προς τα πάνω. Γι’ αυτό όλο αυτό το θρασομάνι λες και υπήρχε μόνο για το δικό μου βλέμμα. Χανόμουν μες στην πληθώρα απ’ την πλαστική του χλωρίδα. Χάνεσαι μέσα στην ομορφιά. Μέσα στην μαγεία, πάντα ένα ταξίδι. Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας. Έστω και ψεύτικη η ανθοφορία με εγκλώβιζε σαν ρουμάνι. Το βλέμμα μου πεδικλωνόταν σ’ όλη αυτή τον επαλληλία  από χλωριδικά -κατά το φαίνεσθαι- κατασκευάσματα  κατασκευή. Και τα φωτάκια σαν λαμπυρίδες που κινούνται στην ανωφέρεια. Πηγαίνω στο εν λόγω καφέ γιατί μέσα σ’ αυτή την διακόσμηση μπορώ και αφαιρούμαι ευκολότερα.