Σιδερόβεργες

Γραμμές στον αστικό ορίζοντα της Καλλιθέας. Κύβοι, κάθετες και παράλληλες από σκυρόδεμα. Σαν κάγκελα φυλακής, ασφυκτιούμε στον «κυβισμό» την  πόλης. Ευτυχώς υπάρχει μια ομορφιά στο εσωτερικό των αρχιτεκτονικών δομών, σε φθίνουσα πορεία η αναγκαιότητα των σχετικών επιστημόνων. Γιατί η πρωτοτυπία και η δημιουργικότητα είναι εξόριστες. Ο ορίζοντας από όλες αυτές τις ανελλήνιστες γραμμές, εδώ μνεία στην ελληνική γραμμή του σπουδαίου Περικλή Γιαννόπουλου και του όμορφου ελληνοκεντρικού ρομαντισμού του, σαν να φτιάχνουν μπουντρούμια για να σκαλώνει πάντα και να καταργείται η ενατένιση. Να μην υπάρχει καμμιά ξεμακρυσμένη ενατένιση. Καμμιά ευκαιρία για το όνειρο.