Σπίτι ερημιά

Ένα παντέρημο σπίτι σφραγισμένο με μια παντέρημη σιδερόπορτα. Βαριά σαν κλεισμένη για πάντα. Αυτή η υπόσχεση πως ό,τι κλείνει πίσω της είναι απείρως μαγευτικό. Στέκομαι και την κοιτάζω. Και ξέρω πως πίσω απ’ το δυνατό τελευταίο βροντοχτύπημά της κρύβεται μια υπόσχεση από συναρπαστικές εικόνες που περιδινούνται. Σκιές που αλλάζουν με το φως του ήλιου που διαρρηγνύει τις χαραμάδες στα επίσης σφαλισμένα παράθυρα. Το φάντασμα μια στοιχειωμένης γριάς. Φωνές που με καυλώνουν με την ασχήμια τους. Ο Γκέοργκ Τρακλ απαγγέλει ποιήματα του και η πεθαμένη γιαγιά μου Φωτεινή δεν έχει πια την άνοια που την πέθανε. Έπιπλα σκονισμένα που κάποτε βάστηξαν στις κοιλότητες τους ψυχές ενσαρκωμένες και απορρόφησαν κραδασμούς στενοχώριας και πόνων.