Ο μικρός πρίγκιπας

Ο πρίγκιπας αναγάλλιασε μπροστά στο τριαντάφυλλο και το πότισε με αγάπη. Αγαπούσε τη φύση, τα λουλούδια, τα ζώα. Μ’ έναν σπαρακτικό τρόπο. Κοίταζε τα σκυλάκια και λίγα δάκρυα  πάντα τρεμόπαιζαν στα μάτια του. Ήταν συγκλονισμένος απ’ την αφοσίωση του ζώου στον άνθρωπο σύντροφό του. Ο πρίγκιπας έβλεπε και ίσιωνε όλες τις ανισότητες του κόσμου. Έκανε παρέα με τον αυτιστικό Γιάννη, την σχιζοφρενή Φωτεινή, με τον σκύλο Μπου,  τις γάτες και τα περιστέρια  της πόλης του. Ο φίλος του ο καλύτερος ήταν ο Λάζαρος. Αυτός (ο Λάζαρος) είχε στο βλέμμα του την αγιοσύνη. Όλοι τον περιέπαιζαν μέχρι που ζούσαν μαζί του κάποιο από τα θαύματα του. Όπου μετέβαινε ο Λάζαρος, τα φυτά άνθιζαν, τα νερά τραγουδούσαν, τα μαγαζιά γέμιζαν κόσμο, τα απλά χόρτα ανέδιδαν αρώματα. Όλοι, όμως, τον κοίταζαν φιλύποπτοι. Ο αλαφροΐσκιωτος Λάζαρος ήταν απόμακρός και μαζί προσιτός.