και τί δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως είμαι σπόρος.

Πως μπορούν και θάλλουν τα άνθη σε τόσο απελπιστικές συνθήκες για οποιονδήποτε έμβιο οργανισμό να «ανθίσει». Λες και η γη αρδεύει τα πάντα μέσα απ’ το κυκλοφοριακό της σύστημα. Με αίμα του πλανήτη μας το νερό ό φοίνικας γίνεται φλέβα απάντλησής του. Ο επικονιαστής άνεμος μεταφέρει τη γύρη παντού. Και επειδή το νερό παροχετεύεται προς κάθε όρυγμα,  προς κάθε τι που φέρει μέσα του ή και εξωτερικά το σχήμα της κοίτης, η ζωή τελικά δεν αφήνει τον άνθρωπο πουθενά μόνο του.