λουλούδια στην αυλή.

Το άλικο στα λουλούδια είναι το αίμα της φύσης. Φανταστείτε ένα λιβάδι με παπαρούνες. Κόκκινα χείλη, ένας φόνος. Το κόκκινο είναι κυριαρχικό χρώμα και φέρει μέσα του την υποψία του θανάτου και των σπλάχνων του ανθρώπου.  Ο νεκροστολισμένος νεκρός μέσα σ’ αυτό το χρώμα από ρόδα. Θυμάμαι μια φωτογραφία του αδερφού μου στα νιάτα του. Με δέρμα κατάλευκο όπως των σύγχρονων βρικολάκων και στο φόντο ένα κατακόκκινο άνθος να θυμίζει την ηδονή της αφαίμαξης. Όταν συμβολικά το θύμα παραδίδεται στους σκερτσόζους εκμεταλλευτές του. Το κόκκινο λουλούδι αιχμαλωτίζει το βλέμμα. Είμαι δικός του γιατί μόνο αυτό διαπερνά το μάτι μου, σαν την παιδική αθωότητα με τα ματωμένα γόνατα που είναι στη σκέψη μας πρωτεύουσα εικόνα.