λουλούδια στην αυλή.

Τα χρώματα τηλαυγή μέχρι το βάθος του ορίζοντα. Ανθόσπαρτα παρτέρια ποτισμένα απ’ την μητρική έγνοια μιας γυναίκας. Πολύχρωμη βλάστηση που ξεκινάει από κάπου και μέσα απ’ την επαλληλία μιας ανυπέρβλητης ομορφιάς εκβάλλει σε αδιόρατες περιοχές. Τα χρώματα των λουλουδιών στον ήλιο μαρμαίρουν σαν το λευκό που αντανακλά το φως. Κάθομαι σε κάτι σκαλοπάτια απέναντι τους και τα κοιτάζω. Πώς συνεχίζουν να υπάρχουν την ώρα που μέσα μου μαίνονται καταιγίδες; Ανεπηρέαστα με διδαχές δικές τους υπομονής και επιμονής. Φυτρώνουν στα πιο αβιοτικά περιβάλλοντα. Έχω εντοπίσει λουλούδια ακόμη και πάνω στα πιο συμπαγή τσιμέντα. Κ’ ύστερα σαν από αναστροφή γίνομαι ομόχρωμος τους, γίνομαι ο βράχος που επάνω του φέρει λουλούδια για την όραση σας.