σταυρός για τον λαιμό.

Αυτή η ανωοψία του καπιταλιστή, του απολύτως εκμαυλισμένου ανώμαλου, τον καθιστά υποκείμενο ανίκανο να κάμψει τον λαιμό του προς τα χαμηλά. Δεν βλέπει πως πάνω στα πεζοδρόμια κάθονται ή κοιμούνται, ζητιάνοι, άστεγοι και ανάπηροι συνταξιούχοι. Παρατημένοι εκεί για την ισόβια δυσανεξία τους να επιβιώσουν σ’ ένα κόσμο που παθαίνει λογοδιάρροια όταν μιλά για κύρος, για κώδικες τιμής, για τα στερεότυπα του και για τ’ απάνθρωπα πρότυπά  του.