Ντοστογιέφσκι.

Ένας μόνος του στα Έβερεστ της Καλλιθέας. Αποκαθαρμένος, εξαγνισμένος απ’ την μαθητεία στην οδύνη και τον πόνο. Ίσως και άγιος αλλά μόνος του. Η συνάντηση με τον άλλο είναι πάντα μια ευκαιρία για το αθάνατο και ενυπάρχον  σε κάθε άνθρωπο κακό να εκδηλωθεί. Μένει μόνος του ο πάμφτωχος άγιος μου και μας ευλογεί με το βλέμμα του. Αυτό αρκεί για να διατηρήσει ακέραια την αγιότητα του. Φωτογράφισα τον άγιο ως μια απ’ τις πιο συγκλονιστικές φυσιογνωμίες που μου έδωσε αυτή η πόλη. Όποια κι αν είναι η αλήθεια γύρω απ’ την ζωή του, με δική του ελευθερία τήν επέλεξε. Έστειλα τη φωτογραφία στον αδερφό μου και μου μίλησε για την ομοιότητα του με τον Ντοστογιέφσκι του Vasily Perov (2^η φωτογραφία).