στην παντοκρατορία του πράσινου.

Ένα κορίτσι με πράσινα μαλλιά ομόχρωμα με εκείνο το πράσινο των παρακείμενων δέντρων. Βέβαια δεν δυσκολεύτηκα να την εντοπίσω γιατί ήταν κινούμενη μέσα σ’ ένα ακλόνητο για αιώνες περίγυρο. Το κορίτσι πάει να περάσει την αναστυλωμένη πόρτα που έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές σαν φυσικό πλαίσιο για διάφορες όψεις του νησιού μου. Η μικρή πράσινη γυναίκα θύμιζε ξωτικό με τη βιάση της να κρυφτεί απ’ τον αθώο φωτογραφικό μου φακό μου. Και νομίζω πως αυτή η αίσθηση ενσταλάζεται σε κάθε προσεκτικό παρατηρητή της φωτογραφίας. Πως αυτό που βλέπει ο παρατηρητής μοιάζει σαν όνειρο φευγαλέο, μοιάζει με κάτι που την επόμενη στιγμή θα εξαφανιστεί.