τα ηλιοτρόπια του Βαν Γκογκ.

 Δίπλα σ’ έναν τάφο στολισμένο  με ηλιοτρόπια -που σας είχα δείξει και στο προηγούμενο άλμπουμ μου και παραθέτω κι εδώ- εκεί  ίσως στα μάρμαρα του μνήματος  που μαρμαίρουν στο καλοκαιρινό ηλιόφως , ο γιορτινά ντυμένος θάνατο που θα έλεγε και η Ζατέλη, να έλουζα αυτή την νεράιδα τουρίστρια με όλη την ομορφιά που της πρέπει.  Αλλά και για όσους το μνήμα είναι μόνο μακάβριο να θυμάστε πάντα ότι πάντα υπάρχει ο υπαινιγμός του ζόφου και της μαυρίλας για να καταλάμψει με βεβαιότητα, στο δικό μας παράδειγμα, το ηλιοτρόπιο. Εννοώ απλούστατα ότι η σκοτεινιά του λαγουμιού και του τάφου δίνουν φωτεινότητα στους φλοράλ διακόσμους.