χαμόσπιτα.

Τέτοια σπίτια στην Κω τα έχω συνδέσει μ’ ένα σμίξιμο πόνου στα μάτια μου. Οι άνθρωποι που μένουν σ’ αυτά συνήθως τριβελίζονται  από πάθη δυσβάσταχτα. Είναι που μοιάζουν λίγο με φυλακές, λες και ακατανόμαστα δεσμά κρατάνε ανείδωτους τους ενοίκους τους. Τί κάνουμε τελικά για τους ανθρώπους μας και πόσο αστεία είναι στην πραγματικότητα η ευαισθησία στο Facebook και τα γνωστά συστημικά μέσα. Τί να σου κάνει ένα κείμενο. Δεν σε εξιλεώνει για τη ζημιά σου στην ανθρωπότητα απ’ την σκαιότητα που κομίζεις στις δράσεις σου. Το πρώτο σπίτι είναι σφραγισμένο με καρφωμένα παντού ξύλα. Κάπου χάσκουν κάτι παράθυρα ανοιχτά αλλά είναι πιο πολύ σαν φόβητρα για να μην κοιτάξεις μέσα από αυτά. Μα άυλη κατάρα δεν πρέπει να ξυπνήσει με τίποτα.