goatt γκράφιτι

goatt γκράφιτι. Ένα ξενοδοχείο σε μια ερημιά αγέρωχο και μισοκτισμένο. Σαν ένας περήφανος μετεωρόλιθος σε μια περιοχή της Κω  γεμάτη κάμπους. Είναι  αμέτρητα τα βλέμματα μου του παρελθόντος προς το σκαρί του. Εκεί με τον αδερφό μου οδηγό του αυτοκινήτου μας πηγαίναμε οικογενειακώς τις βόλτες μας.  Ο Goatt, ο πιο γνωστός street   artist του νησιού, είχε σχεδιάσει πάνω στο σαν κουφάρι ναυαγισμένου πλοίου οικοδόμημα μια κουκουβάγια και μια γυναίκα βγαλμένη από noir κόμιξ. Δεν επισκεπτόμουν το ξενοδοχείο γιατί ήταν αναμφίλεκτα προορισμός γεμάτος μαγεία και στοιχειώματα. Σήμερα, κατάφερα να πάω στο χώρο και να βουτήξω σαν ήρωας στις ιστορίες του με φαντάσματα. Έτσι άδειο που ήταν με τα δωμάτια παραταγμένα σε δυο παράλληλες ευθείς, απλά αναρωτιόμουν τί επεφύλασσε στο εσωτερικό του καθένα απ’ αυτά. Έβγαινε φως απ’ τις θρυμματισμένες πόρτες τους και κυρίως απ’ τα σπασμένα παράθυρα. Το ξενοδοχείο  έμοιαζε με ευκτήριο οίκο παράξενων λατρειών της σάρκας. Έμοιαζε και με ψυχιατρική κλινική.  Θυμήθηκα τις ερημιές στους δρόμους του Δρομοκαϊτείου. Τις ερημιές στο γνωστό κολαστήριο μετά από  την κατάκλιση κάποια υποχρεωτική στιγμή.   Κυνηγούσα να βρω πολυελαίους μέσα στα άδεια δωμάτια του ξενοδοχείου. Έχεις δει ποτέ πολυέλαιο σε ρημαγμένο σπίτι; Και μόνο αυτός αρκεί για να πάρουν μερικά τετραγωνικά μέτρα την αριστοκρατική αχλή που έχασαν κατά την εγκατάλειψή τους απ’ τους ανθρώπους.   Τα βήματα μου ηχούσαν τόσο δυνατά μέσα στην «εκκωφαντική» σιωπή που θα μπορούσαν να ξυπνήσουν τον θύτη αυτού του λαβυρίνθου.