μπαστούνι παλαιού τύπου.

Μόλις κάποιοι άφησαν το τραπέζι. Αλλιώς γιατί να κρέμεται ακόμη σ’ αυτό ένα μπαστούνι; Αργότερα είδα μια υπέροχη γυναίκα να κάθεται εκεί. Ήταν μεσόκοπη και βαμμένη έντονα, σαν να ετοιμάζεται κάθε μεσημέρι μεσουρανούντος  του ηλίου να κάνει την βραδινή της έξοδο. Ξεπορτίζει με την φωτιά στους ουρανούς για νύχτα της. Τότε της είναι μπορετό να πάει ν’ αναζητήσει τον ιππότη της. Στην πρώτη μου περασιά από κει απαθανάτισα το μπαστούνι. Την γυναίκα την έβλεπα καθημερινά μα δίσταζα να πατήσω το κλικ της εξακτίνωσης της περίκλειστης στην πραγματικότητα ωραιότητας. Στην Κω η τέχνη χάνει το δίκιο της.