η ωραιότερη πόρτα της Καλλιθέας στην Αθήνα.

Είναι μια μυστική αυλή χαμένη σ’ ένα σύμπλεγμα στενών. Για να την βρεις και να την  θαυμάσεις πρέπει απαραιτήτως να έχεις κουραστεί. Έχει στον χώρο της χιλιάδες παιχνίδια, ψεύτικα λουλούδια που μοιάζουν αληθινά, πλαστικά κουβαδάκια για παιδιά και ποτιστήρια για τα πραγματικά λουλούδια. Μπορεί να ήταν κάποτε μια παράξενη παιδική χαρά ή κάτι παρόμοιο. Ένας παιδικός σταθμός ή ακόμη να είναι το εργαστήρι κάποιου κουκλοποιού.  Μια γλυκιά κούκλα καλωσορίζει του οικείους τοποθετημένη στην κορυφή της αυλόπορτας. Μοιάζει με λούτρινο ανθρωπόμορφο αρκουδάκι. Τα άκρα του είναι μακριά για να μπορούν πιθανόν να γαντζώνουν στην τεράστια αγκαλιά τους τα παιδιά. Με τέτοιες από πιο φτωχά υλικά κούκλες μεγαλώσαμε οι της γενιάς μου. Όλοι γεννημένοι τα πέντε πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Το παιδικό αυτό παιχνίδι με συγκινεί γιατί ίσως το στερήθηκα στην μορφή του που είναι παρόν  στη φωτογραφία. Αλλά πάντα έτσι είναι. Πάντα επιθυμούμε το άλλο που δεν έχουμε. Μεγάλο βάσανο αυτή η αλήθεια και εύχομαι το γεγονός πως την διαβάζετε να σας απελευθερώσει απ’ το βάρος της.