ο θεός

ο θεός. ο θεός με το βλοσυρό του βλέμμα. Επικριτικό για τις αστοχίες μας και την μαζική απόκλιση της ανθρωπότητας απ’ τους νόμους που υπαγόρευσε στον Μωυσή.  Τον αναγνώρισα απ’ τα θυσανωτά του μαλλιά και τη λευκή λάμψη τους. Σαν την καιόμενη βάτο μιας φωτιάς από λευκές φλόγες. Αν είχε έρθει, τότε η έσχατη κρίση ξεκίνησε. Έπρεπε να πάω στο κοιμητήριο να δω την εγερσίνεκρο εμφάνιση του να έχει διαρρήξει τις ταφόπλακες, και ο αναθρώσκων άνθρωπος κάθε τάφου θα περίμενε την ετυμηγορία του.  Θα αθωωνόμασταν όλοι, εξάλλου η γη που μας υποδέχεται προϋπάρχει της γέννησης μας, οι πεπατημένες πάνω στις οποίες βαδίζουμε κι εμείς είναι συγκεκριμένες και υπάρχει πεπρωμένο γιατί δεν υπάρχει τίποτα καινοφανές. Ακόμη κι αυτά που μοιάζουν πρωτοφανέρωτα ήταν απολύτως υπαρκτά αλλά ανείδωτα απ’ την τυφλότητα μας.