το ιδανικό σπίτι.

Αυτά τα χαλάσματα είναι γεμάτα με οπτασιακές παρουσίες. Κατά τον ίδιο τρόπο που αυτό συμβαίνει και σε αρχαίους τόπους. Δεν μπορείς παρά να φανταστείς πάνω στα παλιά πεζούλια γυναίκες με μαντήλια να συζητάνε τα του μικρόκοσμού τους. Αυτή η «αόρατη» πολιτεία, καθώς χάνεται μέσα στον αστικό ιστό της Κω, πρέπει  να επανασυναρμολογηθεί στο πρότερο κλέος  της. Ας είναι αυτή η μεγάλη φωτογραφική προσπάθεια μου.   Λοιπόν τί είναι αυτά τα σπίτια; Είναι μια λελογισμένη σμίκρυνση της ιδιωτικότητας του βίου και μια αντίστοιχη γιγάντωση του συναισθήματος της κοινότητας. Είναι οι προκαπιταλιστικές εποχές. Είναι αναφανδόν η αναίρεση της σημερινής ακραίας εξατομίκευσης. Μια εξατομίκευση που λογαριάζει μόνο τα συμφέροντα των υποκειμένων της.