φωτογραφική λεπτομέρεια σκάλας.

Έβλεπα μια σκάλα και ένιωθα πως η ομορφιά της ήταν αρχετυπική. Σαν να ήταν πρώτα οι σκάλες σ’ αυτόν τον κόσμο και έπειτα όλα τ’ άλλα. Σκαρφάλωνε πάνω σε μια πολυώροφη πολυκατοικία ίδια με τον εναερίτη στους πυλώνες της ΔΕΗ. Σφυρηλατημένη με ατσάλι έμοιαζε με το πιο ωραίο γλυπτό σύγχρονης τέχνης.  Ποιός Γιαν Φαμπρ και ποιός Takis.  Την έβλεπα σαν απάγκιο για την ψυχή μου που όλο βρίσκεται σε κατωφέρειες και κλίμακες που μόνο με κατεβάζουν κουτρουβαλιασμένο. Η σκάλα ήταν ανέκαθεν το όνειρο. Στην πραγματικότητα ίσως να πρόκειται για εξόδους κινδύνου. Και πάλι δεν μπορώ να επιβεβαιώσω. Αφήνω την μύχια όραση να ερμηνεύει τα πράγματα. Στην ιστορία για τη Σκάλα του Ιακώβ μια σκάλα σαν και αυτή που έβλεπα έφτανε ως τον ουρανό.  Εμποτισμένος με τις διδαχές της Παλαιάς Διαθήκης -η εξέλιξη του ονείρου του Ιακώβ για αγγέλους που ανεβοκατέβαιναν την σκάλα του- η ενατένιση μου γινόταν αγγελοθώρημα. Η σκάλα πάνω στην πολυκατοικία ήταν η σωτηρία. Οι φτερωτοί άγγελοι του κόσμου έχουν σαν αεροδρόμιά τους, σαν πύλες για την εισροή τους προς τη Γη ετούτες τις κατασκευές. Κανείς να μην υποτιμά τις σκάλες.