μυστικοί πράκτορες.

Φωτογράφισα τρεις άντρες με εμφάνιση, κορμοστασιά, ίδια με του Ρόμποκοπ. Κουβαλούσαν στα χέρια τους τσάντες, κομιστές μυστικών μηνυμάτων, και πάσης φύσεως και μεγάλης κρισιμότητας περιεχομένων. Λες και παιζόταν το σώσιμο της ζωής στις δοσοληψίες τους. Φευγάτοι σαν σκιές… αναρωτιέμαι πως εγκλωβίστηκαν στον φακό μου. Άλλοι με ακουστικά στα αυτιά ακούνε μουσική, ονειροβάτες και μελλοντικοί  συνεχιστές του χάους και του μίσους μέσα  σ’ αυτό. «Νάτη η εποχή των δολοφόνων», έγραψε ο Ρεμπώ. Απ’ την άλλη, σκέφτηκα και γράφω, μπορεί κι αυτοί με τα ακουστικά να είναι μέλη ενός δικτύου μεταξύ τους συνεννόησης. Μπορεί να είναι  απλώς γκατζετάκηδες. Αν και νομίζω πως στην δυστοπία της Αθήνας έχουνε ανεξιχνίαστους για τους πολλούς σκοπούς κι αποστολές που μόνο από ταινίες για το μέλλον μπορείς να εικάσεις