κάτι απροσδιόριστο.

Οι τρεις γέροντες στις φωτογραφίες είναι οι σαμάνοι. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος. Μιλάνε συνέχεια, καραδοκώ με τα αυτιά μου ν’ ακούσω τους υποτονθορυσμούς τους. Πυθίες απ’ την αρχαιότητα.  Αινιγματικές ρήσεις σαν της μεγάλης μάντισσας. «Εστ’ ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται και ες αεί έσσεται.» Μινυρίζουν, αναπέμπουν, διαβάζουν τα πάντα όσα βρίσκουν, καταλόγους από πολυκαταστήματα, ξέρουν αυτά που δεν ξέρει κανείς μας, και όταν ζητιανεύουν είναι για να σαρώνουν κατασκοπευτικά τις μορφές μας. Αναγιγνώσκουν αύρες και διακρίνουν τον παγωμένο απ’ τον φλογισμένο άνθρωπο. Γελάνε σαν τον Τζόκερ, χορεύουν ακροποδητί και τρέμοντας-θαρρείς ετοιμόρροποι, ξέρουν αυτοί- θέλουν τον κόσμο γύρω τους, να πολεμάνε για την ευόδωση της δημιουργίας νησίδων ευτοπίας μέσα στο καθισμένο έρεβος.   Ρίχνουν αρές, εύχονται και απεύχονται πάντα προφητικά.  Μια φορά είχαν συναχθεί και οι τρεις τους πάνω από μια γυάλινη σφαίρα για το μέλλον και άκουσα να λένε πράγματα ευοίωνα. Απαθανάτισα τη μαγική σφαίρα περήφανος που κατάφερα να την βρω και μαζί και τους σαμάνους γύρω της.