Mad max woman.

Λίγες μέρες μετά είδα ακόμη μία τέτοια γυναίκα και πάτησα το θαυματουργό κουμπάκι για την απαθανάτιση της εξωτικής εμφάνισης της. Σαν να φορούσε φτερά κόρακα. Ψυχοπομπός χαμένων ψυχών σε μάχες άγνωρων τόπων. Βαλκυρία που έτρεχε στη μυθική μου δυστοπία της Αθήνας.  Η αρχιτεκτονική παρακμή μιας πανάρχαιας πόλης γίνεται πιο γοητευτική όταν εμπνέει τέτοιες παρουσίες και το ενδυματολογικό τους στιλ. Σίγουρα γκόθικ τύπισσα. Και σίγουρα η ανάλογη ιδιοσυγκρασιακή απόκλιση απ’ τα δεδομένα πρότυπα ανθρώπων. Κάτι της έπεσε και έσκυψε και ύστερα τανύστηκε ευθυτενής να εφορμήσει προς την πόλη,  να προελαύσει μέσα απ’ τους κινδύνους της ζωής της.