περίκλειστος κόσμος.

Η δυστοπική Αθήνα είναι γεμάτη συναγερμούς, κάγκελα δυσθεώρητου ύψους σχηματίζουν κλουβιά για να ασφαλίσουν σπίτια με λαβυρινθώδεις σκάλες που δεν ξέρεις τελικά πού οδηγούν. Χαλασμένα καταστήματα σφραγισμένα ανεπίστροφα με τεράστια λουκέτα. Λιώνει το εσωτερικό τους  στην επικυριαρχία της σκιάς που όλο και απλώνεται πάνω στο ημίφως τους. Λαοί, φυλές σκοταδιστικών αντιλήψεων, τίποτα ευοίωνο δεν μπορείς να ονειρευτείς. Μολυσματικές ασθένειες, οι άνθρωποι κυκλοφορούν με μάσκες προστασίας απ’ τον βρώμικο αέρα. Δύο νεαροί άντρες σε αντιστοίχως δυο φωτογραφίες μου ίσα που βλέπουν ανάμεσα στην μάσκα τους και τα μαλλιά τους.  Απ’ τον φόβο τους μην γίνουν ξενιστές κάποιου θανατηφόρου μικροοργανισμού ζούνε μοναχικές κοινωνικές ζωές.