πολεμίστρια.

Φωτογράφισα και μια γυναίκα σαν να βγήκε από κάποια συμμορία του Μαντ Μαξ.  Ένας άνθρωπος απ’ τις μελλοντικές δυστοπίες - που κάποιες ταινίες προεικάζουν πως θα έρθουν- στα σκαλοπάτια του Μετρό της Αθήνας. Σκισμένα από επιλογή τζιν ρούχα, βαμμένα  πολύ ανοιχτά, σχεδόν λευκά, ξανθά  μαλλιά και μια περπατησιά τιμωρού που βιάζεται για να συναντήσει τον εγκληματικό του στόχο. Αυτή η αλλότροπη εμφάνιση αρχικά με έκανε να τα χάσω απ’  την θετική θεαματική εντύπωση. Ευτυχώς το κλικ δεν χάθηκε ούτε σκεδάστηκε το αίσθημα του αλλού στο εντός της πραγματικότητας μας. Εύχομαι σ’ αυτή τη γυναίκα να μπορεί να ζει με τον τρόπο της μέσα στον καπιταλισμό, τον νεοφιλευλευθερισμό και την αποπολιτικόποιηση των  ιδεολογιών μας, που όλο και στενεύουν τις παραξενιές μας, για να τις αφομοιώσουν κανονικοποιημένες πρώτα. Αλλιώτικα τις βγάζουν στο εκτελεστικό απόσπασμα.