σκουπίδι ή όχι.

Η επανεκτίμηση ενός σκουπιδιού. Τόσες μέρες περνούσα και έβλεπα αυτή την αναπαυτική καρέκλα παρατημένη στο πεζοδρόμιο. Μια μέρα είδα κάποιους να την περιμαζεύουν απ’ τις αντίξοες συνθήκες  και να την αποθέτουν μέσα σ’ ένα απάγκιο μαγαζί εγκαταλελειμμένο. Τώρα την βλέπω σαν έκθεμα. Τα άδεια μαγαζιά, που έχουν «βάλει λουκέτο», είναι  αυτά με τις ωραιότερες θέες στα βάθη τους. Σ’ αυτά μπορείς ξεκάθαρα να δεις τα σωθικά της πόλης και όλα τα καλώδια, τους σωλήνες ύδρευσης, τους ηλεκτρικούς πίνακες με τις ασφάλειες και τις στρόφιγγες για το φυσικό αέριο. Αυτά που  σαν φλέβες αρδεύουν την Καλλιθέα με την ενέργεια που χρειάζεται για να λειτουργήσουν οι μηχανές της.  Σ’ αυτά τα άδεια μαγαζιά μπορείς να βρεις από ιερά σκεύη και εικονοστάσια μέχρι και προτομές αρχαίων και νέων προσωπικοτήτων. Μια φορά είχα βρει την προτομή του ποιητή Νίκου Καββαδία.