λιοντάρι.

Το λιοντάρι αυτό ήταν ο φύλακας. Ανυπέρβλητης ισχύος θωριά. Και αποτροπαϊκό και ελκυστικό. Περίτεχνο σαν λέοντας απ’ αυτούς τους γλυπτούς της αρχαίας Ελλάδας.  Είναι πολλές φορές που τα γλυπτά όντα μοιάζουν κάτοικοι άλλου τύπου. Όπως οι σμιλεμένοι άγγελοι στα νεκροταφεία. Μπορεί να είναι ακίνητα αλλά σαν αυτά να το έχουν επιλέξει. Και όπως έχουν επιλέξει αυτό μπορεί την επόμενη στιγμή να δώσουν στον θεατή τους μια χαριτωμένη κίνηση. Ο λόγος που κοιτάζω  τούτους της φρουρούς της Καλλιθέας δεν είναι μόνο γιατί είναι όμορφοι αλλά και γιατί πιστεύω πως κάποτε θα γίνω μάρτυρας σε κάποια κινητική αλλαγή στην στάση τους.