1968.

Ένας βιβλίο  15 Πολεμικές Περιπέτειες που κυκλοφόρησε το 1968, ένα παλιός καθρέφτης όσο να έχουν καθρεφτιστεί πάνω του 100  πρόσωπα. Και μικρές φτηνιάρικες χριστιανικές εικόνες. Ο καθρέφτης ήταν το στοίχημα. Τον έβλεπα μ’ έναν συναρπαστικό τρόπο τρομαγμένος. Ένιωσα μέσα του κινήσεις ανθρώπων που κοιτάχτηκαν με το είδωλό τους. Πόσο βάθος έχει ένας καθρέφτης; Από πόσο βαθιά στο παρελθόν έρχονται τα πρώτα χέρια που καταγράφηκαν  σ’ αυτόν;  Σαν αβυθομέτρητη θάλασσα και γι’ αυτό τρομακτική για τα είδη ζωής που μένουν  ακατάγραφτα απ’ τους ωκεανογράφους στις αβύσσους της, ο καθρέφτης είναι ο οφθαλμός των σπιτιών, το άγρυπνο μάτι που κοιτά και μεταβολίζει εγκλήματα και χαρές των ανθρώπων. Στέκομαι μπροστά στα παντοειδή  κάτοπτρα και φοβάμαι τα περάσματα   άλλων όντων που αναβλύζουν απ’ το κοίταγμα μου πάνω  στην γυάλινη επιφάνεια τους. Κοιτάζω τον καθρέφτη στο σπίτι μου και αναπολώ τον πατέρα μου που πέθανε  εδώ μέσα στην Καλλιθέα, νιώθω πως είναι κάπου στο βάθος του αντικατοπτρισμένου χώρου και ξέρω ότι κάποτε θα τον δω.  Όταν με τον θάνατό μου θα έχω μπει κι εγώ για πάντα μέσα στον καθρέφτη.