η αποκαθήλωση της Μελίνας.

Είναι κάτι άνθρωποι μοιάζουν με τρομοκράτες που σου θυμίζουν τα σύμβολα τους συνέχεια. Κι εγώ αποσυνάγωγος φεύγω τρέχοντας απ’ την Μελίνα και πάω στον Τρακλ, τον Ρεμπώ, τον  Λωτρεαμόν, πάω στους φονιάδες και τους κακούς. Αρκεί να μην μου τους έχουν επιβάλλει.  Έχει μια ελευθερία το κακό. Δεν έχει κανόνες και κανόνες και κανόνες. Κουράστηκα να πρέπει να συναινώ στις Μελίνες τους, και τις Αλίκες τους. Όλοι αυτοί που κανοναρχούν εκ γενετής κυρίαρχοι και του δικαιώματός μας στην επιλογή. Αυτή η Μελίνα με τρόμαξε.  Έχουν παρεισφρήσει παντού. Σε κάθε φαγωμένο υπόδουλο μυαλό. Που βρίσκει βολικούς τους κανόνες για να μην κουραστεί να φτιάξει το εικονοστάσιο με τους δικούς του σπουδαίους. Καλύτερα με τον Σατανά παρά με τον θεούς τους.