τελετή λατρείας του Φθινοπώρου.

Βρήκα αυτό το καφασωτό αρκετά μακριά από εκεί που το φωτογράφισα. Ένας γνώριμος ηλικιωμένος άντρας  παρακολουθούσε μ’ ένα χαμόγελο στα μάτια του τίς κινήσεις μου. Το τέντωσα και το τοποθέτησα στον τοίχο, έκοψα ένα κλαδί από ένα ξερό δέντρο, βρήκα μια σκούπα κρυμμένη και ένα μεγάλο  φυσικό ξύλο σαν κηρύκειο. Τα συνταίριαξα όλα μαζί με πρόθεση να στήσω ένα ναό λατρείας  του  Φθινοπώρου, του αττικού Φθινοπώρου, του Φθινοπώρου  της Καλλιθέας. Δεν έβαζα αρμονία στα αντικείμενα, πιο πολύ μ’ ενδιέφεραν τα χρώματα της γης και των  πεσμένων φύλων. Ένιωσα μόνος μου ότι τα κατάφερα κι έδωσα ένα ιερό αποτέλεσμα σαν  πάνσεπτο  μυστήριο μέθεξης του ανθρώπου στα πιο πυρηνικά  συστατικά αυτής της γοητευτικής εποχής. Ας είναι ευλογημένος όποιος αποτίνει φόρο τιμής σ’ αυτό το κατασκεύασμα στον τοίχο έξω απ’ το Χαροκόπειο πανεπιστήμιο. Κι ας είναι ο Οκτώβρης και ο Νοέμβρης μας δυο μήνες γλυκιάς δημιουργικής μελαγχολίας.