χιμπατζής.

Βρήκα αυτό τον μικρό χιμπατζή στην κορυφή ενός κάδου απορριμμάτων,  πάνω ακριβώς  στο κλειστό καπάκι του. Είχε πεθάνει εκείνες τις μέρες  η Jane Goodall και λίγο θορυβήθηκα με το ομόχρονο του ευρήματος.  Κρατούσα τον χιμπατζή απ’ το χέρι του και στους αυτόπτες μάρτυρες της αλλόκοτης συντροφιάς μας απλώνονταν πλατιά όμορφα χαμόγελα. Τον τοποθέτησα στα κάγκελα - σύμβολο της απελευθέρωσης- να ξεπορτίζει αενάως απ’ τα δεσμά του,  και κάποτε θα σας ρωτήσω αν ποτέ είδατε τούτες τις χειροποίητες μου ομορφιές.  Να  αλληλοεπιδράτε με το αστικό περιβάλλον, χτίστε μικρά αισθητηριακά μνημονικά σκιρτήματα κι ας γνωριστούμε νοερά απ’ τις σπλαχνικές μας αποδόσεις του ωραίου. Η Αόρατη Καλλιθέα κατά τμήματά της είναι φτιαγμένη από ευφάνταστες μετατοπίσεις αντικειμένων απ’ τον φυσικό τους χώρο σε κάποιον που μοιάζει ανοίκειος.   Όλοι οι κάτοικοι της πόλης σκηνοθετούμε με φροντίδα ό,τι παραμελούμε και πετάμε μακριά.   Θέλω μια μέρα απ’ αυτές να δώσω στην Αόρατη Καλλιθέα μνημείο απροσπέλαστο απ’ τον χρόνο.  Και θα το προσπαθήσω άμεσα.