νεύμα.

Είναι 4 Νοεμβρίου μια συννεφιά υπόσχεση βροχής σκεπάζει την πόλη. Δεν έχει κάνει φθινόπωρο φέτος, και αυτό το βαμβάκι που πιάστηκε από τον επικονιαστή άνεμο σ’ έναν  δέντρο κάπου στην οδό Χαροκόπου μοιάζει λίγο με χιόνι -  που στολίζει την βλάστηση.  Τα πιο ανάλαφρα πράγματα που πιάνονται σε δέντρα, που σκαλώνουν πάνω σε συρματοπλέγματα που όταν φυσάει φουσκώνουν και μοιάζουν με νεύματα απ’ το χώρο του μεταφυσικού.  Σαν πλάσματα που ρίχνουν τα μαλλιά τους σε μπαλκόνια  ημι-κατοικημένων σπιτιών. Και σε όποια τους μορφή αυτά τα αραχνοΰφαντα υλικά σε καλούν στην μαγεία τους. Μια μαγεία πολλά υποσχόμενη και μεθεκτή για να μπορέσει ο άλλος να νιώσει για λίγο ότι δεν χάθηκαν τα παραμύθια ακόμη.   Σαν χέρια που σε καλούν να φύγεις απ’ το κτιστό και ορατό προς το αόρατο και πιο όμορφο κομμάτι της πόλης. Κουρτίνες από ατλάζι βαριές υπόσχονται ένα θεσπέσιο σπίτι πίσω τους.